Schrijftip 1: the review

Hoi

Vandaag is het de tweede dag van mijn DonoghueDonderdag marathon ;)
Hopelijk hebben jullie genoten van de eerste schrijftip.

Nu is het mijn bedoeling om jullie te vertellen wat het effect van deze tip voor mij geweest is.

Goed, deze eerste tip was eigenlijk echt wel een moeilijke tip.
Het is wel een feit, als je alle dagen schrijft krijg je automatisch meer zin om te schrijven.

Dus ben ik aan de slag gegaan om alle dagen te schrijven.
Het maakt immers helemaal niet uit wat ik schrijf. Of het goed is of slecht.
Het moet gewoon geschreven worden.

Een blogpost, een brief beantwoorden, een deel van een hoofdstuk, sleutelen aan een personage,... Als je maar schrijft.

Hoe moeilijk het ook is, ik doe nu echt mijn best om alle dagen te schrijven. Niet te veel, net genoeg om een routine op te bouwen. Een nieuwe gewoonte creeëren.

Eerlijk? Het voelt heerlijk :)

Morgen krijgen jullie van mij een nieuwe schrijftip.
Laten jullie weten wat jullie al gedaan hebben?

Tot snel

x Sam

Schrijftip 1

Dit is mijn eerste tip.
Regelmatig zal ik een tip uitkiezen en vertellen hoe ik er mij bij voel.
Laat maar weten wat hij bij jullie doet :)

Dit is voor mij een van de belangrijkste en tegelijk moeilijkste tips die er bestaan.
Ze hebben helemaal gelijk, je moet altijd schrijven.

Maar het is zo moeilijk. De hele tijd heb ik mijn personages en mijn verhaal in mijn hoofd.
De hele tijd werk ik er aan. Maar wat ik ook doe op dit moment krijg ik het niet op papier.
Niet dat ik met een writersblock zit. Nee, absoluut niet. Wat ik wel heb is een ik-kan-niet-zitten-en-schrijven. Geen idee waarom maar het lukt me niet.
Ik wil het wel. Heel graag zelfs maar het lukt niet.
Misschien omdat ik wil dat alles perfect is, misschien omdat er veel in mijn hoofd zit, misschien...
Kijk, daar doe ik het weer. Mezelf een reden geven om niet te "moeten" schrijven.
Hoog tijd om het gewoon te doen.
Dus, vanaf nu gewoon schrijven.

Recensie: The Iron Fey- Call of the Forgotten 3: Ijzerstrijder ~ Julie Kagawa

Hoi

Dit is mijn eerste recensie op mijn blog.
Als jullie er opmerkingen over hebben hoor ik dat graag :-)

Met veel plezier begon ik aan de ijzerstrijder. Ik ben namelijk echt een fan van Kagawa's schrijfstijl. Ook in haar personages kan ik me altijd vinden.
Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik Call of the Forgotten een leuke reeks vond maar dat ik meer had met de personages uit de begin reeks van The Iron Fey.
Dan heb ik het vooral over Meghan, Puck, Ash, Grimalkin,...

Gelukkig komen deze personages ook terug in dit verhaal.
Gretig heb ik het verhaal opgeslorpt. Het was een leuk weerzien met de wereld en de personages die ik zo gemist had.

De opbouw was zoals in alle voorgangers heel goed. Ook de oorlog werd goed opgebouwd. Zoals altijd weet je dat de helden echt niet allemaal zullen sterven maar toch ben je er "bang" voor en zo hoort het. Voor de rest wil ik niet te veel vertellen over de inhoud. Enkel over het einde wil ik het nog even hebben.

Het einde kwam sneller dan verwacht. Niet dat het verhaal slecht was, absoluut niet. Maar er moest in mijn ogen nog zoveel vertelt worden. dit kon echt niet alles zijn. Er is meer aan de hand.
Nog nooit heb ik bij een boek van Julie Kagawa zoveel vragen gehad. Sommige problemen zijn van de hand gedaan alsof ze niet bestaan terwijl andere gewoon genegeerd worden. En dat is totaal niet wat ik van Kagawa gewoon ben. Daarom was dit voor mij het meest teleurstellende verhaal dat ik ooit van haar gelezen heb. En dat vind ik jammer. Zeker omdat ze zelf aangaf dat het echt het laatste deel van deze serie is.

Ik hou nog steeds enorm van Kagawa maar ik hoop echt dat ze er toch nog een spin-off over gaat schrijven. Want de serie is gewoon nog niet klaar.

Hebben jullie IJzerstrijder zelf al gelezen?
Wat denken jullie ervan?
Tot snel